مبانی فلسفی و معرفتی نظریه یادگیری معنادار کلامی

سابقه و هدف: یکی از مباحث مهم در روانشناسی، بحث آموزش و یادگیری است. روانشناسان رفتاری و شناختی هر کدام با رویکرد خاص خود به تبیین این موضوع پرداخته اند. اینکه افراد تحت چه شرایطی یاد می گیرند و روش های موثرتر یادگیری کدامند، یکی از پرسش های چالش برانگیز در بین روانشناسان، طی سالیان متمادی بوده است. نظریات یادگیری مختلف بر جنبه های متفاوتی از فرایند یادگیری تاکید دارند. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی پرداخته شده است. روش تحقیق حاضر توصیفی و روش گردآوری اطلاعات آن، کتابخانه ای است. بدین صورت که از منابع کتابخانه ای نظیر: کتاب، مقاله، منابع خارجی و ... و آموخته های محقق استفاده شده است. یافته ها: از نظر این پژوهش آگاهی دادن به فراگیر در خصوص انتظاری که قرار است در نتیجه یادگیری برآورده شود. یادگیرنده به نحوی باید نوع عملکردی را که به عنوان شاخصی برای پایان یافتن موفقیت آمیز یادگیری به کار می رود بشناسد. وقتی که یادگیرندگان، هدف از آموزش را درک کنند. انتظاری را کسب خواهند کرد که معمولا سرتاسر مدتی که یادگیری رخ می دهد تداوم دارد، و زمانی که یادگیری تکمیل می شود این انتظار به وسیله ی بازخورد ارایه شده تائید می گردد. نتیجهگیری: از مباحث ایراد شده نتیجه گرفته می شود که نوع ارائه ی مواد آموزشی به اندازه تنوع هدف های آموزشی است. نحوه ارائه مواد آموزشی برای هریک از انواع هدف های آموزشی یا قابلیت ها تفاوت می کند. ساخت شناختی فعلی کودک در جریان تحقق پدیده شمول، بناچار دوباره سازماندهی می شود، اما در واقع طرفداران نظریه سازنده گرایی فعال بودن ساخت های شناختی کودک را کشف کردند و آنها آشکار کردند که ساخت شناختی کودک طبیعتا و به صورت مستمر در حال پویایی و نو شد است. از دیدگاه سازنده گرایی یادگیرنده به منظور معنی بخشیدن به جهان، به صورت فعال و دائمی در حال نوسازی طرحواره های ذهنی خود است. پس می توان گفت که در دیدگاه سازنده گرایان نسبت به دیدگاه آزوبل گرایش کودک محوری، بسیار پررنگتر است.

کلیدواژه ها:

مبانی فلسفی و معرفتی ، نظریه یادگیری معنادارکلامی ، ساخت شناختی ، روانشناسی ، آموزش.