تبیین صحیح از اندیشه نفی ظلم و بسط عدل در آرمان شهر مهدوی

آرمان شهر مهدوی ، دارای ویژگی ها و مقاصدی است که با درنظر گرفتن آنها از سایر جوامع مدعی تمایز می یابد. یکی از این عرصه ها که مهم ترین مشخصه آرمان شهر مزبور می باشد، نفی ظلم و بسط عدالت است . با این وجود، این اندیشه از سوی دشمنان و مدعیان دروغین مصون نمانده و تبیین های نادرستی از آن ارائه شده است . در این مقاله ، ضمن بررسی تبیین هایی که عرضه شده به ذکر دلایل و نقد آنها نیز پرداخته شده است . این تبیین های ناموجه از یک سو، شامل دو عقیده رایج (پر شدن جهان از ظلم و موکول کردن اصلاح جهان به دست امام عصر (ع) می باشد. طبق این دو اندیشه ، رها کردن جهان به انباشت ظلم و ستم و پرهیز از هر گونه اصلاح، به نزدیکی امر ظهور کمک می کند و منتظران لزومی ندارد که مقدمات ظهور را برای امام عصر (ع) فراهم کنند، بلکه خود ایشان ترتیب همه امور را برعهده دارد. از سوی دیگر، دو احتمال (عقیده به منجی و حکومتگری ) دو اندیشه ای هستند که شبهه زدایی از آنها بر مبنای دلیل عقلی و نقلی الزامی می نماید. نجات دادن جهان از ظلم و ستم و حکومت کردن بر جهانیان، ویژگی این دو احتمال می باشد که ارائه تبیین صحیح از آنها ضروری است . بهترین تبیینی که از اندیشه نفی ظلم و بسط عدل می توان بیان کرد، خط مشی اصلاحی و احیاگری در آرمان شهر مهدوی است که شامل دو دسته کلی (پاکسازی زمین از فتنه انگیزان و حکومت های ستم پیشه و اصلاح ابعاد حیاتی و اجتماعی ) می باشد.

کلیدواژه ها:

مهدویت ، آرمان شهر ، تبیین ، احیاگری