بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر خود کارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان فاریاب

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای هیجان مدار بر خود کارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر فاریاب انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی است که در آن از پیش آزمون، پس آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهرفاریاب است که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه بر اساس نوع تحقیق تعداد ۳۰ دانش آموز پسر بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری تقسیم شدند. روش نمونه گیری بدین صورت بود که با مراجعه به آموزش و پرورش شهرفاریاب، سه مدرسه پسرانه دوره اول متوسطه به صورت تصادفی انتخاب و سپس از هر مدرسه یک کالس و از هر کالس ۱۰ دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شدند . هر ۲ گروه قبل و بعد از اجرای فرآیند آموزش به دو پرسشنامه مقیاس اهمال کاری تحصیلی )PASS( و خودکارآمدی تحصیلی مورگان )۱۹۹۷( پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری نظیر فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، تحلیل کواریانس چند متغیره، تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش راهبردهای هیجان مدار بر اهمال کاری تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه در سطح >P۰/۰۱ تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

راهبردهای هیجان مدار ، اهمال کاری تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی.