بررسی نقش طلاق خودپنداره، کنترل خشم و سازگاری دردانش آموزان خانواده های طلاق و عادی

طلاق از مهم ترین پدیده های حیات انسانها به شمار می آید که نه تنها تعادل روانی دوانسان، بلکه تعادل روانی فرزندان، بستگان،دوستان ونزدیکان را نیز به هم می ریزد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش طلاق در خودپنداره، کنترل خشم و سازگاری کودکان طلاق در مقایسه با کودکان عادی انجام شده بود. روش پژوهش حاضر نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کودکان ۷- ۱۳ ساله که والدین آنها جهت طلاق به مرکز اورژانس اجتماعی شهر یاسوج مراجعه و همچنین کلیه کودکان عادی ۷-۱۳ ساله این شهر که در مدارس ابتدائی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. تعداد ۱۰۰ نفر ۵۰) نفر کودکان طلاق) به روش نمونه گیری دردسترس و(۵۰ نفر کودکان عادی) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش نقش طلاق بر خود پنداره، کنترل خشم و سازگاری کودکان از پرسشنامه خودپنداره (SCQ) راج کمار ساراسوت، پرسشنامه خشم حاجتی و همکاران، پرسشنامه سازگاری اجتماعی اصغر دخانچی استفاده شد. به منظور تجزیه تحلیل داده ها آزمون آماری t مستقل بکارگرفته شد نتایج بدست آمده نشان داد که میزان خود پنداره، کنترل خشم و سازگاری کودکان طلاق پایین تر از کودکان عادی بود. تفاوت میان دوگروه از نظر آماری معنادار بود.

کلیدواژه ها:

طلاق ، خود پنداره ، کنترل خشم ، سازگاری ، کودکان عادی ، کودکان طلاق