اثر بخشی مهارت های ابراز وجود بر امیدواری دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های ابراز وجود بر امیدواری دانش آموزان مقطع متوسطه اول بود بود. پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری و گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهرستان شاهین شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ می باشد. آزمودنی ها شامل ۴۰ نفر بودند که با نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش (۲۰) و گواه (۲۰) جایگزین شدند. برای آزمودنی های گروه آزمایش جلسات آموزش مهارت های ابراز وجود به صورت جلسات گروهی در ۱۲ جلسه برگزار شد و از پرسشنامه سرمایه های روان شناختی لوتانز برای جمع آوری داده های مورد نیاز پژوهش استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و برای مقایسه میانگین ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات امیدواری دانش آموزان F=۵۴/۱۱)،(P ۰/۰۰ گروه های آزمایش و گواه در سه سطح پیش آزمون،پس آزمون و پیگیری وجود دارد. نتایج این پژوهش بیانگر این است که آموزش مهارت های ابراز وجود بر امیدواری دانش آموزان مقطع متوسطه تاثیر مثبت و معنا دار و پایدار داشته است.

کلیدواژه ها:

مهارت های ابراز وجود ، امیدواری ، دانش آموزان