ترویج یادگیری فعال از طریق استراتژی های یادگیری مشارکتی

جامعه امروزی بسیار متفاوت از جامعه قدیم شده است و شکل جدیدی از تفکر و عمل را می طلبد. این بدان معناست که شرایط اجتماعی پیچیده، اهمیت یادگیری همکاری با دیگران را برجسته کرده است. یادگیری مشارکتی یکی از مهمترین روشهای یادگیری فعال است. همچنین پایه ای است که بسیاری از روشهای یادگیری فعال بر آن مبتنی است. پژوهش حاضر نیز با هدف مروری کلی ترویج یادگیری فعال از طریق استراتژیهای یادگیری مشارکتی و با روش تحلیل اسنادی و کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها نشان داد که یادگیری مشارکتی استفاده آموزشی از گروه های کوچک است به طوری که دانش آموزان با هم کار کنند تا یادگیری خود و یکدیگر را به حداکثر برسانند. یادگیری مشارکتی مبتنی بر دو نظریه بود: نظریه ساختار-فرآیند-نتیجه و نظریه وابستگی متقابل اجتماعی. چهار نوع یادگیری مشارکتی یافت شده شامل: یادگیری مشارکتی رسمی، یادگیری مشارکتی غیررسمی، گروه های پایه تعاونی و مجادله سازنده، بود. برای این نوع از یادگیری، پنج عنصر اساسی باید در موقعیت یادگیری ساختاربندی شوند: وابستگی متقابل مثبت، مسئولیت پذیری فردی، تعامل تشویقی، مهارتهای اجتماعی و پردازش گروهی. یادگیری مشارکتی، در مقایسه با یادگیری رقابتی یا فردی، منجر به تلاش بیشتر دانش آموزان برای یادگیری، ایجاد روابط مثبت بیشتر با همکلاسیها و بهبود سلامت روانی آنها می شود.هشواهد قوی نشان داد که یادگیری مشارکتی برای توسعه آموزشی مفید است. با درگیر شدن در فعالیتهای مشترک، فراگیران از دیدگاه ها و تجربیات یکدیگر برای حل مشکلات و ایجاد درک مشترک از معانی استفاده میکنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، یادگیری مشارکتی ، فرایند یادهی و یادگیری.