رابطه خودکارآمدی با رضایت از زندگی در دانش آموزان دختر

هدف از اجرای این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی با رضایت از زندگی در دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱در شهر اصفهان بود. نمونه آماری ۱۵۰ نفر و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه های خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار تجزیه و تحلیل آماری SPSS-۲۲ و با روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون های رگرسیون همزمان و همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد خودکارآمدی با رضایت از زندگی در دانش آموزان دختر شهر اصفهان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. خودکارآمدی با تاثیر گذاری بر حیطه های مختلف فردی و اجتماعی منجر به افزایش رضایت از زندگی میشود.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، رضایت از زندگی ، دانش آموزان ، دختر