فناوری های نوین در آموزش: تسهیل یادگیری یا ایجاد شکاف دیجیتالی؟

با پیشرفت فناوری های نوین در عرصه آموزش، شیوه های یادگیری دستخوش تغییرات اساسی شده اند. ابزارهایی همچون هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی، واقعیت افزوده و سامانه های مدیریت آموزش، امکانات گسترده ای را برای بهبود کیفیت یادگیری، دسترسی سریع به منابع علمی و افزایش تعامل بین یادگیرندگان و مدرسان فراهم کرده اند. این فناوری ها زمینه را برای یادگیری شخصی سازی شده و روش های آموزشی نوآورانه هموار می کنند. با این وجود، توسعه این فناوری ها چالش هایی را نیز به دنبال داشته است. یکی از نگرانی های اصلی، شکاف دیجیتالی است که میان افرادی که به این ابزارهای آموزشی دسترسی دارند و کسانی که به دلیل محدودیت های اقتصادی یا زیرساختی از آن ها محروم اند، ایجاد می شود. این نابرابری می تواند منجر به افزایش فاصله آموزشی میان گروه های مختلف اجتماعی شود. همچنین، وابستگی بیش ازحد به فناوری های آموزشی ممکن است مهارت های شناختی و تعاملات اجتماعی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش، فرصت ها و چالش های فناوری های نوین در آموزش را از دیدگاه تحلیلی بررسی کرده و با ارائه نمونه های عملی، به این پرسش می پردازد که آیا این فناوری ها می توانند ابزاری برای کاهش نابرابری آموزشی باشند یا در عمل، سبب تعمیق شکاف دیجیتالی خواهند شد. در پایان، راهکارهایی برای به کارگیری عادلانه فناوری های آموزشی با هدف ایجاد یک سیستم آموزشی فراگیر و برابر ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین آموزشی ، شکاف دیجیتالی ، عدالت آموزشی ، یادگیری شخصی سازی شده ، آموزش ترکیبی