رابطه اضطراب مرگ و حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت خواب دانشجویان دانشگاه شیراز در دوران کرونا

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اضطراب مرگ با کیفیت خواب دانشجویان دانشگاه شیراز دردوران کرونا است. روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری آن عبارتاند از تمام دانشجویان دانشگاه شیراز که از بین آنها تعداد ۱۲۰ نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدهاند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب مرگ تمپلر و پرسشنامه خواب پترزبورگ استفاده شد. جهت تحلیل و تبیین داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده گردید. نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین اضطراب مرگ با کیفیت خواب دانشجویان در سطح ۰/۰۱ وجود دارد. رابطه معناداری بین بعد عملکرد صبحگاهی با اضطراب مرگ در سطح ۰/۰۱ و رابطه معناداری بین ابعاد توصیف کلی فرد از کیفیت خواب و تاخیر در به خوابرفتن با اضطراب مرگ در دانشجویان در سطح ۰/۰۵ وجود دارد. همچنین رابطه معناداری بین ابعاد اختلالهای خواب و عملکرد صبحگاهی با حمایت اجتماعی ادراک شده در سطح ۰/۰۱ و رابطه معناداری بین بعد طول مدت خواب مفید و حمایت اجتماعی ادراک شده در دانشجویان در سطح ۰/۰۵ وجود دارد. نتیجهگیری: نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که اضطراب مرگ در رابطه با کیفیت خواب دانشجویان نقش پیشبینی کنندگی دارند.