بررسی اعتماد به نفس و امید به زندگی در مادران دارای فرزند اوتیسم و مادران دارای فرزند عادی

اختلال طیف اویتسم یکی از چالش های خانواده و بخصوص مادران است، در این پژوهش هدف اصلی بررسی اعتماد به نفس و امید به زندگی در مادران دارای کودک اوتیسم و مادران دارای فرزند عادی است، جامعه آماری این مطالعه شامل ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفری از مادران دارای فرزند اوتیسم و مادران دارای فرزند عادی بود، در این مطالعه به منظور بررسی دو مولفه اصلی از ابزار پرسشنامه استاندارد امید به زندگی اشنایدر و پرسشنامه اعتماد به نفس آیزنک استفاده شد، به منظور بررسی میزان هر مولفه در دو گروه از آزمون کوواریانس، و به منظور بررسی تفاوت معنی دار در بین دو گروه از آزمون t دو نمونه مستقل استفاده شد همچنین تجزیه و تحلیل در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام گرفت، نتایج نشان داد، میزان امید به زندگی در مادران دارای فرزند اوتیسم کمتر از مادران عادی و همچنین میزان اعتماد به نفس در مادران دارای فرزند اوتیسم کمتر از مادران دارای فرزند عادی است و نتایج t دو نمونه ای نیز تفاوت معناداری را در بین این دو گروه نشان داد، به طور کلی میتوان گفت با توجه به مشکلات عمده ی فرزندان دارای طیف اوتیسم مادارن این فرزندان نیز در برخی از مولفه های روانشناختی دارای مشکلاتی هستند.

کلیدواژه ها:

مادر ، کودک ، اوتیسم ، اعتماد به نفس ، امید به زندگی.