رابطه بین طرحواره رهاشدگی با الگوهای ارتباطی زوجین با نقش میانجیگری بلوغ عاطفی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه طرحواره رها شدگی و الگوهای ارتباطی با میانجیگری بلوغ عاطفی در افراد متاهل شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام افراد متاهل ساکن شهر تهران بود که از میان آنها ۱۱۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار یانگ فرم بلند ویراست دوم ۲۰۵) سوالی)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی(CPQ،(۱۹۸۴ و پرسشنامه بلوغ عاطفی EMS) ،۱۹۹۰ ) بود. جهت تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد رابطه مستقیم طرحواره با الگوهای ارتباطی ناسازنده مثبت و معنادار بود β=۰/۲۲۴)، .(P=۰/۰۰۱ رابطه مستقیم بلوغ با الگوهای ارتباطی ناسازنده مثبت و معنادار بود β=۰/۴۳۹)، .(P=۰/۰۰۱ رابطه غیرمستقیم طرحواره رهاشدگی با الگوهای ارتباطی ناسازنده با الگوهای ارتباطی ناسازنده مثبت و معنادار بود β=۰/۳۱۴)، .(P=۰/۰۰۱

کلیدواژه ها:

طرحواره رهاشدگی ، بلوغ عاطفی ، الگوهای ارتباطی زوجین