طبقه بندی الگوریتم های زمانبندی وظیفه براساس معیارهای ارزیابی در محیط رایانش مه

چارچوبهای محاسباتی مه در حال ظهور هستند که برای افزودن مزایایی به معماریهای فعلی اینترنت اشیا توسعه یافته اند. پارادایم -های محاسباتی در طول سالها به شکل محاسبات موازی، توزیع شده، شبکه ای، ابری و مه تکامل یافته اند. زمانبندی یک موضوع اساسی در محیط های توزیع شده است که در آن وظایف متعددی بین منابع موجود رقابت می کنند. مکانیسم های زمانبندی ناکارآمد منجر به کم استفاده و استفاده بیش از حد از منابع می شود. الگوریتم زمانبندی باید در تلاش برای به حداکثر رساندن عملکرد و بهینه سازی پارامترهای حیاتی برای بهبود کیفیت خدمات کاربر باشد. نیاز مبرمی به بهبود استفاده از منابع برای افزایش کارایی زمانبندی وجود دارد. تعدادی از تکنیک ها از جمله رویکردهای اکتشافی ، فراابتکاری، و همچنین رویکردهای ترکیبی در ادبیات برای یافتن راهحل های تقریبا بهینه برای زمانبندی کار پیشنهاد شدهاند. توزیع منابع محاسباتی برای به حداقل رساندن زمان ساخت و هزینه های جاری یکی از معایب محاسبات مه است . این مقاله تکنیک های زمانبندی وظیفه های مختلف همراه با معیارهای مرتبط در محیط رایانش مه را ارائه می کند. مقایسه با تکنیک های جدید مورد مطالعه قرار گرفته و محدودیت ها به منظور استفاده از طبقه بندی الگوریتم های زمان بندی وظیفه براساس معیارهای ارزیابی در محیط رایانش مه به صورت کارآمدتر مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت ، جهت های آیندهمربوط به تحقیق در مورد زمانبندی کارها مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

محاسبات مه ، زمانبندی وظیفه ، اینترنت اشیا