بررسی راهکارهای عملی در جهت انعقاد شروط نامتقارن یکجانبه حل و فصل اختلاف در قراردادهای تجاری بین المللی

بروز اختلاف در قراردادهای تجاری بین المللی امری اجتناب ناپذیر است که حل وفصل هرچه سریع تر و کارآمدترآن، از ضرورتی انکارناپذیر برخوردار است . در این راستا طرق مختلفی ممکن است مورد پیشبینی قرار گیرد که یکی از آنها، شروط نامتقارن حل وفصل اختلاف است . در شروط نامتقارن به یکی از طرفین حق بیشتری در انتخاب مرجع رسیدگی -کننده به دعوی داده می شود. شروط نامتقارن دارای انواع گوناگونی هستند که از جمله آنها می توان به شروط یکجانبه داوری و شروط یکجانبه قضائی نام برد. در باب اعتبار شروط نامتقارن، میان حقوقدانان و نظام های حقوقی اختلاف نظر وجود دارد. گذشته از کاربرد و موارد استفاده از شروط یکجانبه ، یکی از مهمترین مباحث کلیدی مربوط به شروط نامتقارن حل وفصل اختلاف، مسئله اعتبار و صحت این شروط و میزان لازم الجرا بودن آن در سطح جهانی است چراکه طرفین یک قرارداد، بند مربوط به حل وفصل اختلافات را در جهت رفع هرچه سریعتر و کارآمدتر اختلافات خود در قرارداد وارد می کنند. حال چنانچه در صورت بروز مشکل ، یکی از آنها بر صحت و اعتبارشرط حل وفصل اختلاف ایراد وارد نماید، مشکلات مضاعفی چون افزایش زمان و هزینه رسیدگی را به وجود خواهد آورد. هدف از این پژوهش مطالعه و بررسی راهکارهای عملی در جهت انعقاد شروط نامتقارن یکجانبه حل و فصل اختلاف در قراردادهای تجاری بین المللی می باشد.

کلیدواژه ها:

شروط نامتقارن ، شروط یکجانبه ، حل و فصل اختلاف ، قرارداد تجاری