شناسایی موانع توسعه ورزش در طبیعت در استان هرمزگان

هدف تحقیق شناسایی موانع توسعه ورزش در طبیعت استان هرمزگان بود. پژوهش از نوع مطالعات کیفی بود که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری برابر با تمامی خبرگان موضوع پژوهش بود. نمونه آماری با روشنمونه گیری هدفمند و با تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. برای تعیین کفایت نمونه، از قاعده اشباع نظری استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختارمند و پرسشنامه بود. روایی ابزار از نوع روایی درونی بودهو پایایی آن با محاسبه نرخ ناسازگاری در مدل AHP تعیین و تایید شد. در بخش اول جهت شناسایی موانع توسعه ورزش در طبیعت، از تحلیل تماتیک برای تجزیه اطلاعات مصاحبه ها، و در بخش دوم جهت اولویت بندیموانع از مدل AHP نرم افزار اکسپرت چویس استفاده شد. نتایج نشان داد که در میان موانع کلی توسعه ورزش در طبیعت استان هرمزگان، به ترتیب موانع مدیریتی، اقتصادی، زیرساختی و فرهنگی به ترتیب در رتبه های اول تا چهارم قرار دارند. عدم وجود یک برنامه استراتژیک و جامع جهت توسعه ورزش در طبیعت استان اولویت اول مانع مدیریتی بود. نرخ تورم بالای کشور و در اولویت نبودن مقوله ورزش و سلامتی در اولویت اول موانعاقتصادی بود. عدم دسترسی به نقشه ها و بروشورهای راهنما برای اماکن با قابلیت ورزش طبیعی رتبه اول موانع زیرساختی بود، و همچنین فرهنگ سازی رسانه ای ضعیف جهت بسط و توسعه ورزش در طبیعت اولویت اول موانع فرهنگی بودند. لازم است در هر بخش، مدیران و فعالان حوزه ورزش و سیاست، اقدامات مقتضی را در جهت مرتفع نمودن موارد مطرح شده، اعمال نمایند. پیشنهاد می گردد تا برنامه ریزان و مدیران ورزش کشور، با در نظر داشتن تاثیرات مثبت روحی، عاطفی، اجتماعی و فرهنگی ورزش در طبیعت بر جامعه، نسبت به برنامه ریزی های لازم برای ارتقا ورزش های طبیعی اقدام نموده و از این مسیر در راستای توسعه طبیعت گردی و ورزش در طبیعت که هدف غایی آن توسعه سلامت عمومی جامعه است، گام بردارند.

کلیدواژه ها:

موانع توسعه ، ورزش در طبیعت ، ورزش استان هرمزگان ، توسعه ورزش