تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای بر SIRT۱ ، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق

مقدمه: چاقی و اضافه وزن، عمومی ترین بیماری متابولیک در جهان و عامل ایجادکننده یا تشدیدکننده بسیاری از بیماری هاست؛ که با کاهش کیفیت زندگی همراه است. PGC-۱α و SIRT۱ فاکتورهای مهمی هستند که در کنترل چاقی و اختلالات متابولیکی نقش مهمی دارند؛ به طوری که این دو شاخص باعث افزایش ظرفیت سیستم آنتی اکسیدانی شده تا تعادل بین التهاب و استرس اکسایشی با سیستم آنتی اکسیدانی بدن حفظ شود. هدف: لذا هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای بر سطوح سرمی SIRT۱ ، PGC-۱α و درصد چربی در مردان چاق بود. مواد و روش ها: در این مطالعه شبه تجربی ۲۲ مرد چاق به طور تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه ی تمرین مقاومتی شامل ۳ جلسه در هفته و به مدت هشت هفته با شدت تمرین بین ۶۰ تا ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه بود. نمونه های خون سیاهرگی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش SIRT۱ و PGC-۱α استفاده شد . BMI ، درصد چربی و وزن آزمودنی ها نیز قبل و بعد از مداخله تعیین شد. تحلیل داده ها توسط آزمون های تی مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. یافته ها: میانگین سن گروه تمرین ۳ / ۲ ± ۱ / ۳۶ و کنترل ۱ / ۳ ± ۲ / ۳۵ بود. دو گروه ازلحاظ سطوح SIRT۱ و PGC-۱α ، درصد چربی و وزن اختلاف معنی داری داشتند ( ۰۰۱ / ۰< P). هشت هفته تمرین مقاومتی دایره ای موجب افزایش سطوح ( SIRT۱ (P<۰/۰۰۱ و( PGC-۱α (P<۰/۰۰۱ و کاهش معنی دار درصد چربی و وزن ( ۰۰۱ / ۰=P ) شد. نتیجه گیری انجام تمرینات مقاومتی دایره ای می تواند باعث افزایش سطوح SIRT۱ و PGC-۱α و کاهش وزن و درصد چربی گردد .

کلیدواژه ها:

، SIRT۱ ، PGC-۱α ، تمرین ورزشی ، چاق