نظم های سیاسی در فقه شیعه و ظرفیت سنجی آنها در خصوص مشارکت سیاسی
محل انتشار: فصلنامه علوم سیاسی، دوره: 17، شماره: 66
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 93
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCKE-17-66_002
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1402
چکیده مقاله:
تشکیل حکومت دینی و تاکید بر رعایت موازین دین در جامعه، ذیل قرائتهای مختلفی از نظم سیاسی در فقه شیعه ارائه شده است. این قرائتها که در ادوار مختلفی بیان شدهاند، در قالب سه مدل اساسی قابل ارزیابیاند. برخی از آنها مختص زمان حضور امام معصوم۷ است که میتوان از آن به نظم نبوت و امامت یاد کرد و برخی دیگر در زمان غیبت معصوم۷ توصیه شدهاند و مشتمل بر دو گونه قرائت نظم مردمسالار و نظم مردم سالاری دینی اند. با وجود مستند بودن همه این قرائتها به مبانی و آموزههای فقهی، اموری چون «حضور یا غیبت معصوم۷»، «تفاوت رویکرد اجتهادی»، «امکان تحقق رویکرد مطلوب حکومت دینی» و «اقتضائات شرایط جامعه» به این قرائتها تمایز بخشیده اند. این قرائتها که به شکل و گونهای خاص از حکومت حکم کردهاند، مقتضی تمایز مشارکت سیاسی مردم در عرصه جامعه اند. در نظم نبوت و ولایت مشارکت سیاسی رویکردی مقبول دارد؛ لکن ساختار جامعه و حکومت موجود در زمان معصوم۷ مقتضی غلبه مشارکت سیاسی نخبگان بر مشارکت سیاسی تودهها است. قرائت مردمسالار از حکومت که در فقه سیاسی مشروطه بیان شده، فضای مشارکت سیاسی گستردهای فرا روی تودهها قرار میگیرد؛ لکن با آنکه قرائت مشروطه از مطلوبیت نسبی در برابر نظم سلطنت برخوردار است، نظم غایی شیعه محسوب نمیشود؛ لذا رویکردهای مشارکتی این نظم سیاسی نیز در همین سطح قابل ارزیابی است. این درحالی است که نظم ولایت فقیه با قرائت مردمسالاری دینی، علاوه بر حجیت و مطلوبیت، از رویکردهای مشارکتی گستردهای برای توده مردم و نخبگان برخوردار است و ظرفیتهای موجود در این قرائت بستری فراخ از مشارکت سیاسی را فرا روی توده مردم و نخبگان قرار میدهد تا حکومتها بتوانند در راستای کارآمدی خویش از مشارکت حداکثری مردم و نخبگان در اداره امور جامعه بهره بگیرند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید سجاد ایزدهی
استادیار گروه سیاست پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی