آموزش مهارت های زبانی به کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

اغلب زبان کودکان ناشنوا، زبانی غیرگفتاری است، مشکل عمده این است که ۹۰ درصد کودکان ناشنوا در خانواده هایی به دنیا می آیند که والدین آنها شنوا هستند و متوجه ناشنوایی و تلاش کودک برای یادگیری زبان اشاره نمی شوند پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن آموزش مهارت های زبانی به کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که توانایی های حرکتی ظریف به طور مستقیمی با توانایی های گفتاری و شنیداری زبان در رابطه هستند. با در نظر گرفتن این نتایج میتوان نتیجه گرفت که ارتباط مستقیمی میان رشد مهارتهای حرکتی و پردازش زبانی وجود دارد که بیانگر این مطلب است که اکتساب موفقیت آمیز زبان تا حدودی وابسته به برخورداری از رشد بی عیب مهارت های حرکتی میباشد. درک بهتر ارتباطی که میان مهارت های توالی دار و زبان وجود دارد را میتوان از لحاظ بالینی نیز مورد بررسی قرار داد. زیرا این موضوع در فهم بهتر تفاوت های موجود در مهارت های زبانی قبل و بعد از کاشت حلزون یاری کننده میباشد. اگر چه کاشت حلزون به عنوان یک روش موثر درمانی برای رشد مهارت های گفتاری زبان معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

اختلال اتیسم ، مهار زبانی ، توانایی گفتار