اثر پرمنگنات پتاسیم، واکس و بسته بندی بر کیفیت وطول دوره انباری میوه موز

موز جزء میوههای فرازگرا میباشد و کنترل فرآیندهای مربوط به رسیدن در کاهش ضایعات این میوه مؤثر است. در این آزمایش تأثیر تیمارهای کیسه پلاستیکی، واکس خوراکی + کیسه پلاستیکی بدون سوراخ, کیسه پلاستیکی بدون سوراخ + پرمنگناتپتاسیم (دو یا چهار گرم به ازای هر کیلوگرم میوه)، واکس + کیسه پلاستیکی بدون سوراخ + پرمنگناتپتاسیم در مدت پنج هفته انبارداری بر کیفیت و خصوصیات میوه موز رقم کاوندیش مورد بررسی قرار گرفت. از نمونه های انبار، در فواصل زمانی 8 و 16 و 24 و 32 و 40 روز نمونهبرداری انجام شد و شاخصهای رسیدگی میوه شامل سفتی گوشت، کل مواد جامد محلول، pH آب میوه، کل کربوهیدرات ها، تانن، میزان ترکیبات فنلی کل و قندهای پنتوز اندازهگیری گردید. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار (هر تکرار شامل 4 میوه) و مقایسه میانگینها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد در میوه های بدون تیمار که در هوای آزاد نگهداری شده بودند، با افزایش زمان انبار داری تغییرات رسیدن شامل افزایش درمیزان مواد جامد محلول ، قند های پنتوز و کاهش در pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی و میزان ترکیبات فنلی صورت گرفت. کاربرد تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی و یا واکس+کیسه پلاستیکی+ پرمنگنات پتاسیم بطور معنی داری موجب کند شدن فرآیندهای مربوط به رسیدن گردیدند که تیمارهای واکس+کیسه پلاستیکی+ چهار گرم پرمنگنات پتاسیم بیشترین تأثیر را در جلوگیری از افزایش در میزان مواد جامد محلول، قند های پنتوز و کاهش pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی و میزان ترکیبات فنلی داشتند. تیمار پرمنگنات پتاسیم + کیسه پلاستیکی و واکس با جلوگیری از تأثیر اتیلن، سبب تاخیر در رسیدگی میوه های موز شده است.

کلیدواژه ها:

انبارداری ، رسیدگی میوه ، پرمنگنات پتاسیم ، موز