عوامل موثر در ارتقای فرهنگ زیست محیطی (با تاکید بر بعد آموزشی و اخلاقی)

استفاده مطلوب از محیط زیست در کشور می تواند ضامن ماندگاری باشد و عدم توجه به آن می تواند متضمن مسایلی باشد که مجموعه برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور را با مخاطره رو به رو سازد. از این رو درک درست از نقش عوامل بازدارنده و استن از میزان آنها در مقابل تقویت عوامل مشوق می تواند به موفقیت در امر حفاظت از محیط زیست بیانجامد. می توان محیط زیست طبیعی، وضعیت، حالت، منظره ها و چشم اندازهای کنونی را تجسمی از فرهنگ، آداب و رسوم ساکنان سرزمین ها دانست. این بدان معنی است که هرنوع کاستی یا آلایشی در این محیط نیز تجسمی از زشتی و کاستی در فرهنگ و آداب و رسوم آن جامعه است. با توجه به ریشه های تاریخی و فرهنگی هر جامعه می توان نحوه برخورد آن جامعه را با محیط زیست مشخص کرد. ناآگاهی از مسائل زیست محیطی سبب شده که با بی توجهی و سهل انگاری با طبیعت و عناصر تشکیل دهنده محیطزیست برخورد شود. و فرهنگ زیست محیطی نازلی را در بین مردم ایران شاهد باشیم. بررسی های گوناگون نشان می دهد که در بین راه های متعدد مقابله با مشکلات محیط زیستی، بنیادی ترین، موثرترین و با صرفه ترین روش جلوگیری از تخریب محیط زیست، آموزش و فرهنگ سازی عمومی و مشارکت افراد جامعه می باشد. مقوله فرهنگ و تاثیر آن بر محیط زیست یکی از ابعاد توسعه پایدار و گام اولیه در جهت نیل به این هدف است. با توجه به اهمیت انسان به عنوان هدف توسعه از یکسو و محیط زیست به عنوان بستر فعالیت انسانی از سوی دیگر، موضوع داشتن حق محیط زیستی سالم برای نسل فعلی و آینده موضوعیت یافت و در چنین فضایی بود که نقش آموزش به عنوان یکی از کلیدی ترین ابزارها در تحقق توسعه انسانی مورد توجه قرار گرفت تا از این طریق انسان ها به عنوان محورهای توسعه بتوانند ضمن کسب توانمندی های جدید به ایفای نقشی فعال و تاثیر گذار در توسعه بپردازند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، محیط زیست ، عوامل اقتصادی ، عوامل اجتماعی ، عوامل آموزشی