Comparison of Earthquake Disaster Preparedness in Tehran Military and Non-military Hospitals

مقدمه: به هنگام بحرانی چون زلزله بیمارستان ها در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی و کاهش اثر بلایا نقش محوری داشته که وجود برنامه آمادگی و نظام فرماندهی حادثه در این مراکز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف مقایسه آمادگی بیمارستانهای منتخب نظامی و غیرنظامی شهر تهران در مقابله با زلزله انجام گرفت. روش­­ها: مطالعه به صورت توصیفی‐تحلیلی و مقطعی در ۴۱ بیمارستان نظامی و غیرنظامی شهر تهران با استفاده از نمونه گیری سهمیه ای و تصادفی ساده انجام شد. جمع آوری داده ها  با پرسشنامه و چک لیست تائیدشده در ۸ حیطه آمادگی انجام شد. داده ها با آزمون آماری t-test و نرم افزار SPSS با آلفای پنج درصد تحلیل شد. یافته­ها: میانگین امتیاز آمادگی برای تمام بیمارستان ها ۸۸/۱۸± ۷۸/۶۳ درصد و در حد متوسط ارزیابی گردید. مقایسه میزان آمادگی بیمارستانهای مورد مطالعه در تمام ابعاد بر حسب نوع بیمارستان( نظامی و غیرنظامی) نشان داد میانگین آمادگی در بیمارستانهای نظامی اندکی بالاتر است( ۶۵/۶۵ در مقایسه با ۱۸/۶۳ درصد) هر چند در ارزیابی کلی بر اساس سطح، هر دو گروه از بیمارستانها در حد متوسط بوده و این اختلاف از نظر آماری نیز معنی دار نبود(۰۵/۰> p). نتیجه گیری: افزایش آمادگی در بیمارستانهای نظامی مستلزم برنامه ریزی برای تقویت نقاط ضعف در ابعاد: ۱) ایمنی تجهیزات و مواد خطرناک؛ ۲) تجهیزات ضروری پزشکی، غیر پزشکی و لوازم مصرفی؛ ۳) برنامه آموزشی برای مقابله با زلزله و ۴) برنامه ریزی پشتیبانی خدمات حیاتی و در بیمارستانهای غیرنظامی مستلزم برنامه ریزی در ابعاد: ۱) کاهش خطرات سازه ای؛ ۲) تخلیه بیمارستان و درمان صحرائی؛ ۳) اقدامات بهداشت محیط بیمارستان برای مقابله با زلزله و ۴) مدیریت برنامه خطر حوادث و بلایا است.

کلیدواژه ها:

آمادگی ، بیمارستان های نظامی و غیرنظامی ، زلزله ، تهران.