مقایسه تاثیر آموزش به روش سخنرانی و پمفلت بر خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع ۲ مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی شهرستان قائن

مقدمه:دیابت از گروه بیماریهای متابولیک و اختلال چند عاملی است که با افزایش مزمن قند خون شناخته شده و به عنوان اپیدمی خاموش نام برده می شود. امروزه مراقبت و کنترل بیماری های مزمن خصوصا دیابت اهمیت ویژه ای داشته به طوریکه، به کارگیری برنامه های آموزشی مرتبط با سلامتی برای بیماران یک ضرورت بوده و می تواند کلیه ابعاد زندگی آنها را بهبود ببخشد. این مطالعه باهدف بررسی تاثیر آموزش به روش سخنرانی و پمفلت بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران دیابتی نوع ۲ مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی شهرستان قائن انجام گرفته است.روش کار:این مطالعه نیم تجربی بر روی ۶۰ نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی شهرستان قائن در سال ۱۳۹۵ انجام گردید که به طور تصادفی با پرتاپ سکه، نمونه ها به دو گروه آموزش از طریق روش پمفلت و سخنرانی تقسیم شدند. از دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و خودمراقبتی به عنوان ابزار در این مطالعه استفاده شد و با استفاده از نرم افزار ۱۶ spss و با آزمون های فیشر ، کای اسکوئر ، تی مستقل و تی زوجی اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که قبل و بعد از مداخله آموزشی، بین دو روش آموزش به روش سخنرانی و پمفلت، میانگین نمره حیطه های رفتارهای خودمراقبتی افراد تفاوت معناداری از نظر آماری نداشتند. اما مداخله آموزشی به صورت مجزا در هر یک از دو گروه، نشان دهنده تفاوت معنی داری در نمره حیطه های رفتارهای خودمراقبتی در قبل و بعد از مداخله آموزشی در آن گروه بود(p<۰.۰۰۱) .نتیجه گیری:آموزش رفتارهای خودمراقبتی مبتنی بر هر دو روش آموزشی، موجب ارتقای خودمراقبتی در مبتلایان به دیابت نوع ۲ شد. نتایج این مطالعه می تواند در سایر بیماری های مزمن و در حیطه های مختلف مراقبت های پرستاری جهت آموزش و توانمندسازی بیمار و خانواده مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، سخنرانی ، پمفلت ، دیابت نوع دو