نیمرخ زبانی کودکان دارای اتیسم

اتیسم یکی از اختلالات رشدی زبان است که بیشتر با آسیب کاربرد شناختی تشخیص داده می­شود. البته به علت دشوار بودن برقراری ارتباط با کودکان دارای اتیسم، توانایی زبانی آنها کمتر بررسی شده است. این درحالی است که داشتن نیمرخ زبانی کامل از توانایی­های زبانی آنها برای تشخیص و درمان این کودکان ضروری است. هدف این مطالعه ارائه نیمرخ زبانی کامل از توانایی­های زبانی این کودکان با استفاده از آزمون زبانی استاندارد است. در این پژوهش ۱۰ کودک ۶-۱۰ ساله دارای اتیسم با عملکرد بالا و ۱۰ کودک طبیعی (همتای سنی) مشارکت داشتند. برای تشخیص کودکان دارای اتیسم از آزمون تشخیصی گارز ، برای بررسی نیمرخ زبانی از آزمون­ استاندارد رشد زبانی و برای توصیف و تحلیل داده­ها از آزمون آمار توصیفی و آزمون کولموگراف اسمیرنوف و آزمون تی مستقل استفاده شد. براساس نتایج حاصل از ثبت و همچنین تحلیل پاسخ های آزمودنی ها، در تمام خرده­آزمون­های آزمون رشد زبانی بین گروه کودکان دارای اتیسم و همسالان طبیعی آنها تفاوت معناداری وجود داشت (۰۵/۰ P<). اما در خرده آزمون­های واژگان تصویری و تقلید جمله، میزان این تفاوت کمتر از سایر خرده آزمون­ها بود و در مقایسه بهره­ها نیز با وجود معنادار بودن تفاوت در بهره­های مختلف، بهره صحبت کردن کمترین تفاوت را داشت. بنابراین می­توان نتیجه گرفت این کودکان در بهره نحوی و خرده­آزمون­های مربوط به آن نسبت به بقیه بهره­ها مشکلات بیشتری دارند، از این رو مولفه­های مذکور نیازمند بررسی و درمان جدی­تری هستند.

کلیدواژه ها:

کودکان دارای اتیسم ، نیمرخ زبانی ، آزمون رشد زبانی