بررسی نقش آموزش مجازی در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی ناحیه ۴ تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش مجازی در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی ناحیه ۴ تبریز انجام شده است . روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم ناحیه ۴ تبریز به تعداد ۲۶۰۰ نفر می باشد، در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده گردیده است که از میان مدارس مقطع ابتدایی ناحیه ۴، ۶ مدرسه ابتدایی انتخاب شدند، طبق جدول مورگان تعداد ۳۳۵ نفر به دست امده است ، جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۳۶۳)، پرسشنامه خودکارامدی شرر و همکاران(۱۹۸۲) و پرسشنامه آموزش مجازی که به صورت محقق ساخته است ، استفاده گردیده است و جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند خطی با استفاده از نرم افزار Spss استفاده گردیده است ، نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آموزش مجازی بر افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد و همچنین نتایج حاصل از آزمون اسپیرمن نشان داد که بین آموزش مجازی و بسط خلاقیت ، مولفه ابتکار و مولفه انعطاف پذیری خلاقیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین متغیر آموزش مجازی با مولفه آموزش خودکارامدی و مولفه شغلی خودکارامدی و مولفه اجتماعی خودکارامدی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش مجازی ، خودکارامدی ، خلاقیت