مقایسه خصوصیات کمی و کیفی و قابلیت انبارمانی پیاز اصلاح شده بهبهان با توده منشا و رقم پریماورا

به منظور مقایسه خصوصیات کمی و کیفی و قابلیت انبارمانی پیاز اصلاح شده بهبهان با توده منشا و رقم پریماورا دو آزمایش از سال 1388 به مدت دو سال در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان انجام گرفت. آزمایش مزرعهای در قالب طرح بلوک - های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. بذور در اواسط مهر ماه در خزانه کشت و نشاها در اواخر آذر ماه به زمین اصلی منتقل شدند. سوخ ها در زمان رسیدن فیزیولوژیک که در 50 تا 80 % بوته ها گردن (ساقه دروغی) نرم و پهنک ها افتاده بودند، براشت گردیدند. برای مقایسه قابلیت انبارمانی از آزمایش اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. عامل اصلی ژنوتیپ در سه سطح و عامل فرعی زمان بررسی سوخها در 13 سطح بود. در این آزمایش، سوخها در انبار کنترل نشده نگهداری و هر 15 روز یکبار ضایعات انباری بر اساس درصد کاهش وزن، درصد جوانهزنی، درصد پوسیدگی و آلودگی سوخ به کپک خاکستری اندازهگیری گردید. اختلاف عملکرد کل ژنوتیپهای مورد بررسی معنیداری نبود ولی عملکرد قابل فروش پیاز اصلاح شده و رقم پریماورا بر توده منشا برتری معنیداری داشت. درصد ماده خشک و خلوص رنگ سوخ پیاز اصلاح شده نسبت به توده منشا در سطح 5% برتربود. از طرف دیگر درصد وزنی دوقلویی و قطر گردن سوخ این ژنوتیپ در مقایسه با توده منشا کاهش معنیداری را در سطح 1% نشان داد. اختلاف قابلیت انبار مانی پیاز اصلاح شده با توده منشا معنیدار نبود ولی قابلیت انبارمانی این دو ژنوتیپ بهطورمعنیداری از رقم پریماورا بیشتر بود.