اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود کنش وری جنسی و افزایش خودکارآمدی جنسی زوجین

عملکرد جنسی سالم ، نقش مهمی در احساس سلامتی و بالا بردن کیفیت زندگی دارد و به نظر می رسد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند کیفیت رابطه زناشویی را بهبود بخشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر پذیرشو تعهد بر بهبود کنش وری جنسی و افزایش خودکارآمدی جنسی زوجین انجام شدهاست . این پژوهش از طرحهای نیمه آزمایشی ، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش ، شامل کلیه زوجهای مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز مشاوره واقع در شهر تهران در سال ۱۳۹۷بود، که تعداد ۱۶ زوج دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (۸ زوج) و کنترل (۸ زوج) گماشته شدند و عملکرد جنسی و خودکارآمدی جنسی ، قبل و بعد از مداخله با استفاده از مقیاس خودکارآمدی جنسی _کنش وری زنان (SSES-F) و مقیاس خودکارآمدی جنسی _کنش وری نعوظی (SSES-E) اندازهگیری شد. مداخله آموزش درمان مبتنی بر پذیرشو تعهد به صورت ۸ جلسه گروه درمانی و به مدت ۹۰ دقیقه در طول ۱ ماه برای گروه آزمایشی اجرا شد و دراین مدت گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. پس از ۱ ماه، پیگیری انجام شد. برای تحلیل نتایج ، از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافته ها نشان دادند که بین دو گروه از لحاظ نمره کلی کنش وری جنسی و خودکارآمدی جنسی تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث بهبود عملکرد جنسی و افزایش خودکارآمدی جنسی زوجین می شود. پژوهش حاضر نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، شیوه موثری بر بهبود کنش وری جنسی و خودکارآمدی جنسی می باشد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، کنش وری جنسی ، خودکارآمدی جنسی .