الگوریتم شناسایی ستاره گم شده در فضا مبتنی بر فاصله هاسدورف با دو رویکرد ستاره محور و بخش بندی کره سماوی

یکی از بهترین حسگرهای وضعیت برای کاربردهای فضایی حسگر ستاره است که تعیین وضعیت را با استفاده از ستارگان میدان دید انجام می دهد. از مزایای اصلی این حسگر می توان به تعیین وضعیت اولیه توسط خود حسگر اشاره نمود. این کار توسط الگوریتم های شناسایی ستاره گم شده در فضا انجام می شود. این مقاله به ارائه یک الگوریتم گم شده در فضای جدید مبتنی بر فاصله هاسدورف می پردازد. با استفاده از فاصله هاسدورف دو الگوریتم شناسایی مختلف پیشنهاد شده و نتایج آن ها با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفته اند. رویکرد اول براساس ستاره محور طراحی شده است و رویکرد دوم، از بخش بندی کره سماوی بهره می برد. عملکرد شناسایی این دو رویکرد با استفاده از شبیه سازی ۲۰۰ جهت تصادفی حسگر ستاره در قدر های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد، رویکرد استفاده از ستاره محور عملکرد بهتری دارد و نرخ شناسایی آن در قدر ۶، ۹۳/۵٪ است. همچنین زمان شناسایی در این الگوریتم با الگوریتم هرمی و تعدادی از الگوریتم های هندسی دیگر مورد مقایسه قرار گرفته است. بر طبق نتایج کم ترین زمان شناسایی به الگوریتم هاسدورف تعلق دارد که آن را برای استفاده های بهنگام مناسب می سازد.

کلیدواژه ها:

حسگر ستاره ، الگوریتم شناسایی ، الگوریتم شناسایی گم شده در فضا ، فاصله هاسدورف