مقایسه آمیختگی فکر و عمل اخلاقی و آمیختگی فکر و عمل احتمال برای دیگران در دانش آموزان تیزهوش و عادی

نوجوانی دوره خاصی از زندگی است که در آن ارتباط والدین با فرزندان تغییر می کند و اگر این ارتباط به شیوه درست انجام نگیرد، والدین و فرزندان از هم دور می شوند و فاصله می گیرند. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه آمیختگی فکر و عمل اخلاقی و آمیختگی فکر و عمل احتمال برای دیگران در دانش آموزان تیزهوش و عادی بود. طرح پژوهش توصیفی و از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش ، شامل کلیه دانش آموزان مدارس مقطع متو سطه شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ بود. نمونه آماری تحقیق حاضر ۶۰ دانش آموز (۳۰ دانش آموز عادی و ۳۰ دانش آموز تیزهوش) که به شیوه ی دردسترس انتخاب گردیدند. دادهها با استفاده از پر س شنامه های مقیاس ادغام فکر و عمل راچمن و شافران (۱۹۹۸) و تست سنجش هوشبهر ریون جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج یافته ها نشان می دهد تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دانش آموزان عادی و تیزهوش در ادغام فکر و عمل اخلاقی (۸۲۱/۲۴F= و ۰۱/۰(P< و ادغام فکر و عمل احتمال برای دیگران (۴۵۴/۱۳F= و ۰۱/۰(P< وجود دارد. آمیختگی فکر -عمل به عنوان یک پایه شناختی در نوجوانان مطرح است و به نظر می رسد باورهای ناکارآمد معینی مانند کنترل و اهمیت افکار، احساس مسئولیت و ارزیابی احساس خطر و تهدید می توانند شکل گیری این سازه را در نوجوانان پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

آمیختگی فکر و عمل اخلاقی ، آمیختگی فکر و عمل احتمال برای دیگران ، دانش آموزان تیزهوش ، دانش آموزان عادی .