بررسی اثربخشی روانپویشی کوتاه مدت فشرده بر بهبود افسردگی و سبک دفاعی بیماران افسرده

مقدمه : این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه نتایج درمانی در رواندرمانی انگیزشی و رواندرمانی اضطرابی بر بیماران افسرده انجام شد. روش: پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی که در آن از پیش -پس آزمون با گروه بیماران افسرده استفاده شده میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران بیمارستان ارتش مشهد در سال ۱۴۰۰؛۱۴۰۱ و مبتلا به افسردگی بودند که ۱۶ نفر از آن ها به شیوه نمونه گیری داوطلبانه مبتنی بر هدف انتخاب شدند و بر مبنای گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده ها به کمک پرسشنامه های جمعیت شناختی افسردگی بک و سبک های دفاعی در مورد هر دو گروه آزمایش و کنترل جمع آوری شد. گروه آزمایش بنا به هدف طرح، بسته ی روانپویشی کوتاه مدت فشرده را در ۲۰ جلسه دریافت کردند در حالی که در مورد گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت بعد از پایان دوره روانپویشی کوتاه مدت فشرده و اضطرابی مجددا پرسشنامه های مذکور در مرحله پس آزمون اجرا شدند. داده ها با است فاده از نرم افزار آماری و آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نشان داد که روانپویشی کوتاه مدت فشرده باعث کاهش نشانه های افسردگی (سبک های دفاعی رشد نایافته p > ۰۰۱/۰) (هیجان p > ۱۷/۰) و همین طور منجر به افزایش سبک دفاعی (رشد یافته p > ۰۰۱/۰) در گروه آزمایش شده است . نتیجه گیری : روانپویشی کوتاه مدت فشرده منجر به بهبود خلق و بکارگیری سبک دفاعی کارآمد رشد یافته و نیز کاهش استفاده از سبک های دفاعی سازش نایافته رشد نایافته و هیجان گردیده است .

کلیدواژه ها:

روانپویشی کوتاه مدت فشرده ، رواندرمانی اضطرابی ، بیماران افسرده ، فشرده سبک های دفاعی و نشانه های افسردگی .