بررسی شاخصه های کیفی همساز با معماری پایدار در خانه های سنتی شهر سبزوار

سنت های بومی که شامل ارزشها، خواسته ها و اشتیاقات مردم هر جامعه ای است در فرمهای کالبدی به واسطه ی معماری نمود پیدا می کنند. این سنت ها برخلاف رویکردی که جوامع درحال توسعه پیش گرفته اند با قابلیت استمرار در طول زمان با انتقال از نسلی به نسل دیگر، مرجعی ارزشمند برای طراحی های معاصر شناخته می شوند. از طرفی این نکته را باید به خاطر داشت که نگه داشتن انسان در بستر سنت ها وی را به انزوا می کشاند. معماری بومی نه به عنوان مدلی قطعی و راه حلی فوری بلکه به عنوان یک شیوه ی ساخت پاسخگو به شرایط فرهنگی و محیطی و همچنین منعکس کننده ی سنت های محلی برای دستیابی به طرحهایی باکیفیت از چندی پیش مورد توجه طراحان قرار گرفته است . در این میان مسکن به دلیل لزوم بررسی شرایط واقعی زندگی در زیستگاهها به عنوان مکانی که بیشترین ارتباط را با انسان دارد، نسبت به دیگر ساخت و سازها از اهمیت مضاعفی برخوردار است . به این ترتیب در این پژوهش با آگاهی از این موضوع با راهبرد پژوهش موردی به شناخت مولفه های کیفی موجود در سه خانه ی سنتی شهر سبزوار پرداخته و با مقایسه ی تطبیقی این مولفه ها با نیازهای کیفی مسکن معاصر، کیفیت های فرهنگی (شامل انعطاف پذیری ، زیبایی ، امنیت و...) و اقلیمی (شامل سازماندهی فضایی ، مصالح ساختمانی مناسب ، آفرینش خرد اقلیم و...) به عنوان شاخصه های کیفی مورد نیاز و همساز با پایداری در مسکن معاصر معرفی می شوند.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، پایداری اجتماعی ، معماری سنتی ، معماری بومی .