نظریه توسعه پایدار فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی باشگاه های حرفه ای ایران

هدف: پژوهش حاضر تلاش دارد با تمرکز بر برساخت گرایی اجتماعی، آن را با آینده پژوهی پیوند داده و در این فرآیند، با استفاده از رویکرد ساختگرای نظریه مبنایی، نظریه ای با برد کوتاه در ساخت آینده های احتمالی باشگاه های ورزش حرفه ای ارائه دهد. رشد باشگاه های، سرآغاز توسعه صنعت ورزش است.روش شناسی: داده های این پژوهش کیفی که ماهیتی اکتشافی- بنیادی داشت، از طریق نمونه گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی و بر اساس مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته با ۲۰ نفر از خبرگان حوزه باشگاه های ورزش حرفه ای جمع آوری شد. درک تفسیری دقیق و کدگذاری های اولیه، متمرکزشده، محوری و نظری مشخص کرد که باشگاه های ورزش حرفه ای بر اساس ملزومات شکل دهنده آینده، با غلبه بر وزن گذشته، فشار حال و هم راستا با کشش آینده و انتخاب رفتار پیش نگرانه در رویارویی با آینده می تواند آینده مطلوب خود را بسازد و برای آن چشم انداز تعیین نماید.نتایج: در این پژوهش" تحلیل کلان روندهای آینده، درآمدزایی از رسانه های اجتماعی، فرمول های جدید فروش بازیکن، وجود استعدادهای فراوان در تمامی رشته ها در ایران، استعداد یابی پایدار توسط باشگاه ها، توسعه اکادمی ها و فراهم ساختن اقدامات قانونی برای حق پخش می باشند. نتیجه گیری: به طور کلی پیشنهاد می گردد خصوصی سازی باشگاه ها با حضور بورس و فرا بورس، پیاده سازی اصول حاکمیت شرکتی در باشگاه، تاسیس نهاد مستقل تجارت در ورزش، ایجاد اماکن درآمدزا توسط باشگاه ها، تحول فناوری محور برای حفظ حقوق اقتصادی باشگاه های ورزشی از این طریق، ورود به بحث گردشگری ورزشی با ورزش-های پرمخاطب توسط باشگاه ها در دستور کار اتحادیه باشگاه های حرفه ای قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آینده نگاری ، باشگاه ها ، پیشران ، عدم قطعیت ، ورزش حرفه ای