مدیریت و برنامه‌ریزی مناطق عشایری در توسعه صنعت توریسم و گردشگری (مطالعه موردی استان آذربایجان شرقی و اردبیل)

شیوه زندگی عشایری توأم با کوچندگی یکی از قدیمی‌ترین اشکال حیات اجتماعی است که از واپسین دوران شکل‌گیری زندگی اجتماعی انسان‌ها آغاز گشت و باغ گذشتن از فراز و فرود های تاریخی تا به امروز استمرار پیدا کرده است. کوشش مداوم برای انطباق و سازگاری شیوه زندگی با شرایط و مقتضیات اقلیمی جغرافیایی باعث شده است که نظام کوچ ، استقرار و بهره‌برداری از منابع محیطی، در بین گروه‌های عشایری اشکال مختلفی به خود بگیرد. زندگی پوچ شیمی در ایران ازجمله آذربایجان سابقه‌ای کهن دارد و پوچ شیردان نقش مهمی در تاریخ این مملکت داشته‌اند. بسیاری از دولت‌ها و حکومت‌های ایران با هدف اسلام از میان ایلات و عشایر برخاسته‌اند و حتی این موضوع در مورد قبل از اسلام نیز صدق می‌کند. هدف از این تحقیق آشنایی با جامعه عشایری و برنامه‌ریزی برای این قشر از جامعه به منظور توسعه نقش گردشگری و آشنایی با صنایع تولیدی عشایر آذربایجان شرقی می‌باشد .

کلیدواژه ها:

آذربایجان شرقی ، گردشگری ، ارسباران ، عشایر ، ایل شاهسون