تحول نظریه ذهن و ارتباط آن با تواناییهای کلامی و غیرکلامی در دانش آموزان کم توان ذهنی

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تحول نظریه ذهن دانش آموزان کم توان ذهنی و رابطه آن با تواناییهای کلامی و غیرکلامی بود. روش: در این پژوهش که به روش همبستگی انجام شده است، همه دانش آموزان پسر کم توان ذهنی ۸ تا ۱۴ سال (۵۹ نفر) شهر تربت حیدریه شرکت داشتند. برای جمع آوری داده های مربوط به نظریه ذهن، از تکلیف محتوای غیر منتظره و آزمون ۳۸ سوالی نظریه ذهن استفاده شد. همچنین تواناییهای کلامی و غیرکلامی با آزمون هوش وکسلر کودکان، مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تحول نظریه ذهن سطح اول و دوم دانش آموزان کم توان ذهنی تا ۱۲ سالگی صعودی (۰۵/.P<) و پس از آن ثابت است (۸۷/.P=). ولی تحول نظریه ذهن که با تکلیف محتوای غیر منتظره سنجیده می شود، صعودی است (۰۲/.P<). همچنین توانایی کلامی با نظریه ذهن سطح اول (۰۰۱/.P<) و دوم (۰۰۱/.P<) و توانایی غیرکلامی با نظریه ذهن سطح اول (۰۰۹/.P<) و دوم (۰۰۱/.P<) رابطه معنادار مثبتی دارند. نتیجه گیری: تحول نظریه ذهن دانش آموزان کم توان ذهنی، بسته به اینکه چه نوع تکلیفی برای سنجش نظریه ذهن استفاده کنیم، متفاوت است. در مجموع می توان گفت که ادعای رویکردهای «نظریه نظریه» و «پیمانه ای» پذیرفتنی است.

کلیدواژه ها:

نظریه ذهن ، کم توانی ذهنی ، توانایی کلامی و غیرکلامی