تغییرات پاسخ های تطابقی و تقاربی با نگاه از میان عدسی های محدب در سه فاصله دید نزدیک

زمینه و هدف : سیستم تطابقی معمولا به صورت ثابت کمی خارج از تنظیم دقیق می باشد. عدسی های مثبت نزدیک قبل از پیرچشمی برای اختلالات حرکتی نظیر فزونی تقارب و اختلالات تطابقی تجویز می شود. این مطالعه به منظور ارزیابی تغییرات پاسخ های تطابقی و تقاربی با نگاه از میان عدسی های محدب در سه فاصله دید نزدیک در افراد با عیوب انکساری متفاوت انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه نیمه تجربی ۴۲ نفر با دامنه سنی ۱۷ تا ۲۵ سال از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال ۱۳۸۸ بررسی شدند. پس از اصلاح عیوب انکساری وضعیت فوریا با روش کاور تست متناوب ولگ تطابقی با روش تخمین تک چشمی با عدسی ۲.۰۰+ و بدون آن در ۳ فاصله مختلف ۳۰ ، ۴۰ و ۵۰ سانتی متر اندازه گیری شد و نتایج در دو جنس و عیوب انکساری متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام معاینه و ثبت نتایج برای آنالیز از آزمون های تی زوجی، تی مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها : میانگین لگ و میانگین فوریا در فواصل مختلف با عدسی و بدون عدسی تفاوت آماری معنی داری داشت (P<۰.۰۵). میانگین لگ تطابقی در ۳ فاصله دید نزدیک تفاوت معنی داری نشان داد (P<۰.۰۱۷). میانگین فوریا و لگ در فواصل مختلف در سه گروه با عیوب انکساری تفاوت معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری : یافته های این مطالعه نشان داد که عدسی های مثبت نزدیک لگ تطابقی را کاهش می دهند. پیشنهاد می شود که از این عدسی ها به عنوان روشی برای کنترل نزدیک بینی بر اساس نظریه امتروپیزاسیون در نزدیک استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Addition ، Lag of accommodation ، Phoria ، عدسی های مثبت ، لگ تطابقی ، فوریا