مقایسه وضعیت کنترل گلیسمیک در قبل و بعد از مصرف شیرین کننده های مصنوعی با تغذیه متداول بیماران مبتلا به دیابت تیپ۲

زمینه و هدف : شیرین کننده های بدون کالری یا مصنوعی، مواد شیمیایی و یا طبیعی هستند که در غذاها و انواع نوشیدنی ها مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه به منظور مقایسه وضعیت کنترل گلیسمیک در قبل و بعد از مصرف شیرین کننده های مصنوعی با تغذیه متداول بیماران مبتلا به دیابت تیپ۲ انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه شبه تجربی ۳۰ بیمار مبتلا به دیابت تیپ۲ (۱۰ مرد و ۲۰ زن) از مراجعین سرپایی درمانگاه غدد بیمارستان امام رضا (ع) تبریز وارد مطالعه شدند. در ابتدای مطالعه از بیماران خواسته شد تا به مدت سه ماه از مصرف رژیم غذایی حاوی شیرین کننده های مصنوعی خودداری نمایند و رژیم متداول دیابتی را ادامه دهند. سپس به هر بیمار از تغذیه مخصوص بیماران دیابتی حاوی شیرین کننده های مصنوعی شامل قند، بیسکوئیت اختصاصی و آبنبات تحت نظر متخصص تغذیه به مدت سه ماده تجویز گردید. یافته ها : میانگین گلوکز سرم ناشتا و گلوکز سرم ۲ساعت بعداز غذا در بیماران طی سه ماهه دوم به دنبال مصرف محصولات حاوی شیرین کننده های مصنوعی در مقایسه با ۳ ماهه اول به طور معنی داری افزایش نشان داد (P<۰.۰۵). میانگین گلوکز سرم ناشتای بیماران دیابتی از ۲۵.۳±۱۲۱.۰۳ میلی گرم در دسی لیتر در انتهای سه ماهه اول به ۴۲±۱۵۲ میلی گرم در دسی لیتر در انتهای سه ماهه دوم رسید. میانگین گلوکز سرم ۲ساعت بعد از غذا از میزان ۴۴.۴±۱۶۴.۴ میلی گرم در دسی لیتر به ۷.۲±۲۲۲ میلی گرم در دسی لیتر افزایش یافت. میانگین HbA۱C در سه ماهه اول ۰.۹±۶.۸۹ درصد و در سه ماهه دوم ۱±۷.۴ درصد تعیین شد. نتیجه گیری : مصرف مواد غذایی حاوی شیرین کننده های مصنوعی در افراد دیابتی احتمالا منجر به افزایش گلوکز سرم می شود.

کلیدواژه ها:

Diabetes type ۲ ، Serum glucose ، Synthetic sweetener ، دیابت تیپ۲ ، گلوکز سرم ، شیرین کننده مصنوعی