اثر دیازینون بر آزمون های عملکردی و تغییرات بافتی کبد موش صحرایی

زمینه و هدف: حشره کش دیازینون کنترل کننده قوی استیل کولین استراز در پایانه های عصبی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر دیازینون بر آزمون های عملکردی و تغییرات بافتی کبد موش صحرایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به ۵ گروه ۸ تایی تقسیم شدند. گروه های تجربی اول، دوم و سوم به ترتیب مقادیر ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دیازینون را به صورت خوراکی به مدت ۲۱ روز دریافت کردند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد و گروه شاهد حلال دارو را دریافت نمود. در روز ۲۲، نمونه خونی از همه گروه ها تهیه و آنزیم های کبدی شامل آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، پروتئین تام، آلبومین و بیلی روبین اندازه گیری شدند. پس از بیهوشی حیوانات بافت کبد جدا و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: سطح آنزیم های ALT و AST در گروه های تجربی دریافت کننده مقادیر ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دیازینون نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). سطح آنزیم ALP در تمام گروه های دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). سطح پروتئین تام در تمام گروه های دریافت کننده دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). سطح آلبومین در گروه تجربی دریافت کننده مقدار حداکثر دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). در گروه های تجربی در نمونه های بافتی تهیه شده با افزایش مقدار دارو نکروز بافتی بیشتری مشاهده شد. نتیجه گیری:این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی دیازینون باعث افزایش سطح آنزیم های کبدی و کاهش سطح پروتئین تام، آلبومین و تغییرات نکروتیک در کبد موش های صحرایی می گردد.

کلیدواژه ها:

Diazinon ، Liver Enzymes ، Liver Necrosis ، Rat ، دیازینون ، آنزیم های کبدی ، نکروز کبدی ، موش صحرایی