جستاری بر نظریه اعتدال نزد اندیشمندان و تبلور آن در زیبایی شناسی معماری

معماری در یک پهنه گستره پیوسته در حال ساخت و ساز و تجدید شکل است.امروزه در معماری تلاش بر این است تاهر ساختمانی خودنمایی کند در نتیجه نماهای شهری به صورت چهل تکه ای ناهماهنگ شده است.در زمینه زیباییشناسی،آزادی باعث آشوب در ساختمان سازی شده است درصورتی که نماها و جداره بیرونی ساختمان ها جز حقوقاجتماعی شهروندان است و مسئولین موظف به ساماندهی نماها هستند.از آنجا که زیبایی بر فرهنگ هر جامعه ای اثرگذاراست و زمینه ساز شکل گیری فرهنگ است اگر متخصصان مولفه ها و الگوهای مناسبی در خصوص هندسه،شکل،مصالحو رنگ و... ارائه ندهند توسعه دهندگان و بسازبفروش ها خود بر اساس زیبایی شناسی روز و سلیقه های شخصی فرهنگو هویت زیبایی جامعه را شکل می دهند (نقره کار، ۱۳۸۷).امروزه در بزرگترین شهرهای جهان،برای طراحی نما ضوابط وقوانینی وضع شده است و افرادی با تخصص های مرتبط با هنر زیبایی شناسی به صورت گروهی به ارزیابی و کنترلطراحی نمای ساختمان ها و هماهنگی نما با محیط اطرافش می بردازند اما هنوز در ایران به جزء طرح های تفصیلی وجامع شهرها قوانینی وضع نشده است یا اگر در مواردی نکاتی باشد از جامعیت و عمق نگاهی برخوردار نبوده است.دراینبژوهش ابتدا به توصیف زیبایی و تحلیل پیشینه ی زیبایی پرداخته می شود سپس زیبایی شناسی در مبحث اخلاقبررسی می شود و در آخر بازتاب نظریه اعتدال و چگونگی به کارگیری آن در معماری بیان می شود.

کلیدواژه ها:

نظریه اعتدال ، زیبایی شناسی ، اخلاق ، معماری ، فلاسفه اسلامی و غربی