مکانیابی شهرک مسکونی با استفاده از سیستم اطلاعات مکانی و منطق فازی (نمونه موردی: شهرستان تبریز)

شهرهای امروزی به دلیل گرایش به شهرنشینی و افزایش جمعیت با مشکلات متعددی روبرو شدهاند. یکی از اینمعضلات، ناتوانی در حل مشکل کمبود مسکن در داخل شهر و در نتیجه توسعه افقی شهر می باشد که از بین رفتن منابعبرای تامین اراضی مسکونی و سکونتگاهی را در پی دارد. جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار و پیشگیری از آسیب هایجبران ناپذیر مربوط به توسعه افقی ناموزون شهر، به کارگیری اصول و ضوابط توسعه شهری و بهره مندی از مدلها وسیستم های توانمند بیش از پیش اهمیت یافته است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین مکانهای مناسب برای کاربریمسکونی در قالب مجتمع مسکونی در شهرستان تبریز با سنجش معیارهای اولیه می باشد. برای این منظور از منطق فازیدر محیط سیستم اطلاعات مکانی استفاده شده است. لایه های اطلاعاتی مربوط به عوامل موثر با استفاده از توابع عضویتفازی تهیه و باهم ترکیب شدند. سپس نقشه نهایی به ۵ کلاس تناسب طبقه بندی شد و پهنه هایی مناسب مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، شهرک مسکونی ، سیستم اطلاعات مکانی ، منطق فازی