اثر تجربه بر قضاوت شنوندگان درباره وضوح گفتار کودکان کم شنوا

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر تجربه شنوندگان درباره گفتار کودکان کم شنوا و قضاوت آنان از وضوح گفتار این کودکان انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه کودکان کم شنوای ۴ تا ۷ ساله مراجعه کننده به یک مرکز آموزش و توانبخشی در شهر کرج بود. نمونه آماری شامل ۲۶ کودک دارای معیارهای ورود و خروج بود که به روش دردسترس انتخاب شدند. نمونه گفتار محاوره ای هر یک از کودکان ضبط و به ۴ شنونده (مادر، شنونده ناآشنا، شنونده کم تجربه، و شنونده باتجربه) ارائه شد. شنوندگان باید هرچه را درک می کردند، بیان می نمودند. گفته های شنوندگان با گفته های کودک مطابقت داده شد و بدین ترتیب نمره وضوح گفتار هر کودک بدست آمد. داده ها با آزمون اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که به طور کلی قضاوت ۴ گروه شنونده درباره وضوح گفتار کودکان کم شنوا متفاوت است. مقایسه دو به دوی میانگین های وضوح گفتار نشان داد که فقط قضاوت شنوندگان ناآشنا و شنوندگان کم تجربه با یکدیگر یکسان است. نتیجه گیری: در ارزیابی های بالینی، قضاوت شنونده از وضوح گفتار کودک کم شنوا به میزان آشنایی او با این نوع گفتار بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

Speech intelligibility ، hearing impaired children ، listener ، conversational speech ، وضوح گفتار ، کودکان کم شنوا ، شنونده ، گفتار محاوره ای