بررسی میزان رضایتمندی معلمان مقطع ابتدایی از ارزشیابی توصیفی

در فرآیندیاددهی یادگیری، نقش معلم از انتقال دهنده به تسهیل کننده یادگیری تغییریافته و فراگیر جستجوگر، خود رهبر، محقق، خلاق و تصمیم گیرنده است. در شرایط کنونی ارائه و یاددهی صرف قوانین، نظریه های خشک، فرمولهای بی جان و محفوظات علمی را باید به بوته فراموشی سپرد. در حین آموزش باید ارزشیابی کرد و ارزشیابی سئوال محور را باید بر ارزشیابی پاسخ محور، ترجیح داد. هدف این پژوهش بررسی میزان رضایتمندی معلمان مقطع ابتدایی از ارزشیابی توصیفی می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع زمینه یابی می باشد. که با جمع آوری نظرات معلمان به قضاوت در مورد میزان رضایتمندی معلمان مقطع ابتدایی از ازرشیابی توصیفی در دانش آموزان می پردازد. با توجه به اهمیت و نقش معلمان در دوره ابتدایی و نقطه نظرات انها برای تغییرات اساسی انجام این تحقیق دارای فواید آنی و آتی می باشد. ارزشیابی توصیفی در توجه همه جانبه به تمامی جنبه های رشد دانش آموزان می باشد، زیرا در الگوی ارزشیابی توصیفی، علاوه بر رشد بعد عقلانی دانش آموز، به جنبه های دیگر رشد، از جمله بعد اجتماعی، عاطفی و جسمانی نیز توجه شده است. نتایج پژوهش نشان داد که معلمان نسبت به میزان یادگیری، کیفیت و میزان فهم، ماندگاری و عمق یادگیری در این نوع ارزشیابی نگران هستند. از نگاه معلمان در نظام ارزشیابی سنتی، نمره گرفتن دانش آموزان خود همانند تقویت کننده ای مثبت عمل می کرد که در این نظام ارزشیابی به این مسئله توجهی نشده و همین مسئله را عامل بی انگیزگی دانسته اند.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ، معلمان ، مقطع ابتدایی ، ارزشیابی توصیفی