بررسی همبستگی شایستگی فرهنگی با خستگی مهرورزی در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران سال ۱۳۹۹

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 501

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HWCONF13_001

تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: اشتغال در اورژانس پیش بیمارستانی با چالشهای سازمانی و روانی زیادی همراه است. برقراری ارتباط و تعامل مطلوببین کارکنانی که فرهنگهای متنوعی دارند، حیاتیترین وظیفه سازمان برای رسیدن به اهداف خود است زیرا تنوع فرهنگی و فشارهای روانی، جسمانی و موقعیتهای بحرانی میتواند باعث بروز خستگی مهرورزی در کارکنان شاغل در این حیطه شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی شایستگی فرهنگی با خستگی مهرورزی در کارکنان اورژانس پیشبیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در سال ۱۳۹۹ انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی-همبستگی روی ۱۲۵ نفر از کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در سال ۱۳۹۹ انجام شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه شایستگی فرهنگی و پرسشنامه خستگی مهرورزی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۱ و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی با در نظر گرفتن سطح معنیداری ۰/۰۵ انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین شایستگی فرهنگی پرستاران ۱۹۵/۰۶ و میانگین خستگی مهرورزی آنان ۹۳/۰۴ بود. ۲۴ درصد ۳۰ ) نفر) از پرستاران شایستگی فرهنگی خود را متوسط و ۷۶ درصد ۹۵) نفر) زیاد گزارش کردند. هم چنین ۱۶/۸ درصد ۲۱) نفر) خستگی مهرورزی خود را خیلی کم، ۲۵/۶ درصد ۳۲) نفر) کم و ۵۷/۶ درصد ۷۲) نفر) متوسط گزارش نمودند. ضریب همبستگی اسپیرمن بین شایستگی فرهنگی و خستگی مهرورزی برابر با -۰/۶۳۵ بود که ارتباط معناداری را نشان داد .(p=۰/۰۰۰) نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که با افزایش شایستگی فرهنگی در پرستاران، خستگی مهرورزی در آنان کاهش می یابد پس می توان با تقویت پرستاران از طریق آموزش های آکادمیک و ضمن خدمت باعث بهبود ارائه مراقبتهای پرستاری به مددجویان و تسهیل ارتباط مددجو با پرستار شد.

نویسندگان

یحیی خشنودمطلق

کارشناسی ارشد پرستاری اورژانس، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

سیما زهری انبوهی

استادیار، گروه پرستاری داخلی- جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

ملیحه نصیری

استادیار، گروه آمار زیستی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

شیماسادات آقاحسینی

استادیار، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران