بررسی اثر روش های مختلف خاک ورزی بر روی عملکرد ماشک بهاره رقم مراغه در تناوب با غلات در شرایط دیم

این آزمایش، برای تعیین روش مناسب خاکورزی و کاشت علوفه در اراضی دیم با ۶ تیمار در ۳ تکرار به مدت ۴ سال زراعی براساس طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در تناوب گندم- علوفه در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: T۱= شخم با پنجه غازی در پاییز + کاشت با خطی کار در بهار، T۲= جمع آوری کاه و کلش در پاییز + کاشت مستقیم با خطی کار در بهار، T۳= شخم با گاوآهن بدون صفحه برگردان در پاییز + استفاده از هرس بشقابی در بهار و کاشت با خطی کار در بهار، T۴= شخم با گاوآهن قلمی در پاییز + استفاده از هرس بشقابی در بهار و کشت با خطی کار در بهار، T۵= دستپاشی کود و بذر و استفاده از شخم با گاوآهن برگرداندار در بهار (شاهد)، T۶= شخم با گاوآهن قلمی در پاییز + دست پاشی کود و بذر در بهار و مخلوط کردن با هرس بشقابی. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی در سطح احتمال ۱ درصد بر روی عملکرد علوفه تر و علوفه خشک معنی دار بوده  و تیمار T۴ با ۵۳۹۳ و ۳۱۹۰ کیلوگرم در هکتار به ترتیب بیشترین عملکرد محصول را به خود اختصاص داد و تیمار T۵ دارای کمترین عملکرد (۴۶۴۳ و ۲۶۴۶ کیلوگرم بر هکتار) علوفه بود. عملکرد کاه و کلش نهایی و دانه تولیدی نیز در بین تیمارهای آزمایشی در سطح احتمال ۱ درصد اختلاف معنی داری نشان داد و تیمار T۴ به ترتیب با ۳۲۴۵ و ۱۱۲۱ کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را داشت و تیمار T۵ با دارا بودن ۲۷۴۹ و ۷۰۷ کیلوگرم در هکتار دارای کمترین  عملکرد بود. اثر سال بر عملکرد علوفه تر، علوفه خشک، کاه و کلش و دانه تولیدی در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار بود و  از نظر درصد رطوبت وزنی موجود در خاک در بین تیمارهای آزمایشی در سه عمق نمونه برداری در سطح احتمال ۱ درصد اختلاف معنی دار مشاهده گردید. به طوری که تیمار T۴ در هر سه عمق نمونه برداری نسبت به سایر تیمارها برتر بوده و به ترتیب دارای ۹۰/۲۴، ۶۷/۲۶ و ۰۴/۲۸ و تیمار T۶ دارای ۹۲/۱۸، ۱۸/۱۹ و ۸۷/۲۰ درصد رطوبت وزنی بود.

کلیدواژه ها:

اراضی دیم ، خاک ورزی ، علوفه بهاره ، رطوبت خاک ، عملکرد دانه و کاه