بن مایه های دانش تفسیر در آموزه های قرآن با تاکید بر مطالعات درون متنی و حدیث معصومان

قرآن کریم معجزه سترگ الهی است که برای هدایت بشر و رهنمونساختن آن به سوی تقرب الهی فرستاده شده است، بیشک جهت رسیدن به این مهم باید از تفسیر درست برپایه آموزه ها و کاربست قواعد صحیح و راستین، که مورد تایید خداوند و به وسیله معصوما()ع) باشد بهره جست. از این رو این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و با تاکید بر مطالعات درون متنی قرآن و سخنان گهربار ائمه(ع)، در صدد بیان نخستین بن مایه های دانش تفسیر در آموزه های قرآن و احادیث معصومان(ع) است. یافته های این پژوهش برآنست که؛ قرآن کریم با تاکید بر تبیان بودن خود، ضرورت تدبر در آیات الهی، ارائه برخی از گونه ها و روش های تفسیری، بهره وری از اصطلاحات خاص و ژرف با اعتباربخشی به حدیث و سنت معصوم(ع)، باعث برنهادن بن مایه های اساسی دانش تفسیر گردید، البته ناگفته نماند که معصومان (ع)در زمینه گسترش و رشد تفسیر و کاربست قواعد درست آن، تلاش های گوناگونی داشتند که در این پژوهش نیز مورد اشاره قرار گرفت

کلیدواژه ها:

تفسیر ، اصطلاحات خاص ، گونه های تفسیر ، تدبر ، تکاپوی ائمه(ع)