مسئله پایداری در کشاورزی ایران

بررسی پایداری کشاورزی با توجه به بحث های مختلفی که در مورد کشاورزی و عناصر و کارکردهای آن صورت می گیرد،بسیار مهم است و رد واقع بررسی وضعیت آینده کشاورزی در صورت ادامه روند فعلی است.در این مقاله،با مرور مبانی نظری،توسعه پایدار،اهداف اجتماعی،اقتصادی،زیست محیطی و سیاسی تعریف و بر مبنای آن،مدل مفهومی کشاورزی مرکب از عناصر درونی و ارتباط با چهار محیط اصلی اجتماعی،اقتصادی،طبیعی و سیاسی ترسیم می شود.بر همین اساس پایداری کشاورزی از ابعاد اجتماعی(با مولفه های جمعیت،آموزش و فقر)، اقتصادی(با مولفه های رشد اقتصادی ،سرمایه گذاری و اشتغال)،طبیعی(زمین،آب،تنوع زیستی) و سیاسی( قانون،برنامه و سازمان).و نیز پایداری درونی کشاورزی(با مولفه های الگوی کشت و تولید،نظام بهره برداری و ترویج بر مبنای تعریف و تحلیل مفهومی پایداری مورد بررسی قرار می گیرد.در نهایت مشخص گردید که کشاورزی از لحاظ همه ابعاد مورد بررسی (با توجه به مولفه های مورد نظر،و مولفه ها بر حسب مولفه های فرعی مربوط،و مولفه های مربوط بر حسب نماگرها) ناپایدار نیست.اما پایدار هم نیست و تداوم روند فعلی بدون اصلاحات و تغییرات لازم موجب بهبود اساسی وضعیت نظام کشاورزی نمی گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایداری ، کشاورزی پایدار ، پایداری