اثر تزریق داخل بطنی سالوبرینال، یک مهار کننده جدید سنتز پروتئین، بر تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر

چکیده زمینه و هدف: سالوبرینال، که داروی مهارکننده سنتز پروتئین است، نقش مهمی در بهبود خواب و کاهش فعالیت عصبی، با افزایش فعالیت سیستم مهاری گاما آمینوبوتیریک اسید (γ- aminobutyric acid, GABA) دارد. بر این اساس هدف این مطالعه بررسی اثر این عامل بر تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی نخست برای ثبت الکتروانسفالوگرام بوسیله عمل جراحی استریوتاکسی، سه الکترود روی جمجمه موش های صحرایی نر نصب و سپس یک کانول جهت تزریق داخل بطنی در بطن راست کاشته شد. پس از بهبودی، هر حیوان، حلال دارو (دیازپام ۲/۰ میلی گرم) به ازاء هر حیوان دوز ۲۵ یا ۵۰ میکروگرم سالوبرینال داخل بطنی و پس از ۱۰ ساعت دوز ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم پنتیلن تترازول به شکل زیر پوستی دریافت کرد. برای مدت ۶۰ دقیقه کمیت های الکتروفیزیولوژیک و رفتاری تشنج ثبت و ارزیابی شد. یافته ها: سالوبرینال در دوزهای ۲۵ و ۵۰ توانست زمان بروز حملات تونیک – کلونیک را به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل به تعویق بیاندازد (۰۵/۰p<). علاوه براین، مدت زمان امواج تشنجی مغز (Epileptic Discharge Duration) و مدت زمان امواج تشنجی با دامنه بالا در فاز حمله (Ictal Discharge Duration) را به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش داد (۰۵/۰p<). در حیواناتی که سالوبرینال دریافت کرده بودند، مراحل پایین تری از حملات تشنجی طبق معیار Racine مشاهده گردید (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد سالوبرینال می تواند در زمان کوتاهی پس از تزریق داخل مغزی موجب کاهش حملات صرعی شود و همچنین سنتز پروتئین در هنگام بروز حملات تشنجی امری ضروری است. واژه های کلیدی: تشنج، سالوبرینال، مهار کننده سنتز پروتئین، موش صحرایی، پنتیلن تترازول

کلیدواژه ها:

Seizure ، Salubrinal ، Protein synthesis inhibitor ، Rat ، Pentylenetetrazol ، تشنج ، سالوبرینال ، مهار کننده سنتز پروتئین ، موش صحرایی ، پنتیلن تترازول