اثرات تقویتی اسید فولیک و ویتامین B۱۲ بر حافظه فضایی در موش صحرائی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر

چکیده زمینه و هدف: بیماری آلزایمر یک اختلال تحلیل برنده عصبی است که به طور بالقوه با کاهش پیشرونده حافظه و دمانس متعاقب آن شناخته می شود. مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی اثر تقویتی اسید فولیک و ویتامین B۱۲ بر حافظه فضایی در موش های صحرایی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۴۹ سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به ۷ گروه هفت تائی تقسیم شدند: گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخریب  NBM(تخریب دو طرفه هسته NBM با القای جریان الکتریکی ۵/۰ میلی آمپر به مدت ۳ ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته NBM بدون القای جریان الکتریکی)، گروه تخریب + اسیدفولیک mg/kg۵، گروه تخریب + ویتامین B۱۲ mg/kg۵، گروه تخریب + اسید فولیک- ویتامین B۱۲، گروه تخریب + سالین. در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها برای محاسبه خطای حافظه کارکردی، خطای حافظه مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.    نتایج: یافته ها نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه تخریب در پارامترهای خطای حافظه مرجع، کارکردی و زمان سپری شده وجود دارد (۰۵/۰˂ P). تجویز اسید فولیک و ویتامین B۱۲ به تنهایی اثر معنی داری بر پارامترهای حافظه فضایی در مقایسه با گروه تخریب نداشت. تجویز توام اسید فولیک- ویتامین B۱۲ منجر به کاهش خطای حافظه مرجع، کارکردی و مدت زمان سپری شده در مقایسه با گروه تخریب در دستگاه ماز شعاعی هشت بازوئی گردید (۰۵/۰˂P). نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده تخریب دو طرفه هسته NMB منجر به کاهش حافظه فضایی، و تجویز توام اسید فولیک – ویتامین B۱۲ منجر به بهبود حافظه فضایی گردید. واژه های کلیدی: بیماری آلزایمر، هسته قاعده ای مگنوسلولاریس، اسید فولیک، ویتامین B۱۲، ماز شعاعی

کلیدواژه ها:

Alzheimer disease ، Nucleus Basalis Magnocellularis ، Folic acid ، Vitamin B۱۲ ، Radial maze ، بیماری آلزایمر ، هسته قاعده ای مگنوسلولاریس ، اسید فولیک ، ویتامین B۱۲ ، ماز شعاعی