تعیین رابطه ی بین خودکنترلی و رفتارهای انحرافی جوانان در قالب تئوری عمومی جرم

هدف اصلی تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین خودکنترلی و رفتارهای انحرافی در قالب تئوری عمومی جرم است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر و پسر ۱۸ الی ۲۹ ساله دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ است که تعداد دانشجویان در این فاصله سنی، ۵۴۳۶ نفر است. روش نمونه گیری، تصادفی طبقه ای و حجم نمونه ۳۶۰ نفرو ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات، پرسشنامه است. میزان پایایی (آلفای کرونباخ) متغیرهای تحقیق: خودکنترلی، رفتار انحرافی و پیوند اجتماعی به ترتیب ۷۲/۰- ۸۹/۰- ۷۸/۰ است که نشان دهنده همبستگی و همسازی درونی گویه هاست. ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t در آزمون فرضیات مورد استفاده قرارگرفت. یافته های توصیفی نشان می دهند که خودکنترلی دانشجویان در سطح متوسطی است و رفتارهای انحرافی دانشجویان در حد کم و پیوند اجتماعی آنها در سطح نسبتا بالایی قرار دارد. و نتایج تحلیل استنباطی حاکی از آنست که بین خودکنترلی و رفتارهای انحرافی رابطه مستقیم و معنی داری مشاهده می شود و همچنین، بین متغیرهای پیوند اجتماعی و سن با خودکنترلی، رابطه مستقیم و معنی دار است. ولی بین متغیر جنسیت و خودکنترلی، معنی داری رابطه وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

خودکنترلی ، رفتار انحرافی ، جنسیت ، پیوند اجتماعی ، سن