اثر ویتامین D بر عملکرد ریه و سطح سرمی ایمنوگلبولین E و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به آسم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: آسم اختلال مزمن راه های هوایی، با انسداد برگشت پذیر، التهاب مجاری هوایی و با عوارض زیادی همراه است. امروزه شیوع بیماری در حال افزایش است. رژیم غذایی، شاخص های آنتی اکسیدانی و همچنین کمبود ویتامین D با بروز بیماری در ارتباط است. این مطالعه به منظور تعیین اثر ویتامین D بر عملکرد ریه و سطح سرمی ایمنوگلبولین E و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به آسم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده روی ۶۰ بیمار مبتلا به آسم بالای ۱۶ سال با عدم کنترل کامل علائم مراجعه کننده به کلینیک فوق تخصصی بیمارستان ولیعصر در سال ۱۳۹۸ انجام شد. بیماران به طور تصادفی ساده به روش بلوکه سازی به دو گروه ۳۰ نفری کنترل (دریافت کننده پلاسبو) و مداخله (دریافت کننده کپسول ۲۰۰۰ واحدی ویتامین D به مدت ۱۲ هفته) تقسیم شدند. در ابتدا و انتهای مطالعه از بیماران نمونه خون به میزان ۵ میلی لیتر اخذ و اسپیرومتری انجام شد. در سرم بیماران پارامترهای ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)، ایمنوگلبولین E و ویتامین D اندازه گیری و مقایسه گردید. یافته ها: میانگین FVC، سطح سرمی ویتامین D و TAC گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل در انتهای مطالعه افزایش آماری معنی دار و میانگین سطح IgE کاهش آماری معنی دار نشان دادند (P<۰.۰۵). میانگین نمره FEV۱ و FEV۱ / FVC در دو گروه کنترل و مداخله در انتهای مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: مصرف قرص ویتامین D سبب افزایش میانگین FVC و TAC در بیماران مبتلا به آسم گردید.

کلیدواژه ها:

Asthma ، Vitamin D ، Immunoglobulin E ، آسم ، ویتامین D ، ایمنوگلبولین E