با افزایش روزافزون نیاز جامعه بشری به چوب و کاهش موجودی منابع چوبی باعث ایجاد تمایل به کشت زراعی با گونه-های تندرشد شده است، درختان صنوبر در میان درختان تندرشد با توجه به ویژگی های ممتازی که دارند همواره در میان منابع تولید چوب از جایگاه ویژهای برخوردار هستند. توسعه کشت صنوبر و افزایش بازدهی آن نیازمند بررسی های چندجانبه اکولوژیک، به زراعی، به نژادی و مدیریت آفات و بیماری های آن میباشد. به منظور
پایش آفات و بیماری های صنوبر در رویشگاه های طبیعی و مزارع آنها، بررسی ها و نمونه برداری ها به صورت ماهیانه از اوایل فصل رویش تا اواخر مهر ماه در طی سال های ۱۳۹۸-۱۴۰۰ و در ۹ استان (همدان، کردستان، آذربایجان های شرقی و غربی، اردبیل، گیلان، خراسان شمالی، لرستان و چهارمحال و بختیاری انجام گردید. نتایج نشان داد که سنک Monosteira unicostata Mulsant &Rey ، شته مومی صنوبر Phloeomyzus passerinei Signoret، سوسک چوبخوارMelanophila picta Pallas، مینوز صنوبر Lithocolletis populifoliella (Treitschke)، پروانه گالزای صنوبر Paranthrene tabaniformis Rott، پروانه سفید آمریکایی Hyphantria cunea Drury، زنجره ژاپنی Orosanga japonicus Melichar، زنبور برگخوار صنوبرStauronematus compressicorniss(f)، لکه برگی Septoria populi Desm؛ و زنگ برگی Melampsora popoli (Pres.) از مهمترین آفات و بیماری های کلیدی در رویشگاه های صنوبر Populus spp. نسبت به سایر آفات و بیماری ها بودند. سایر آفات صنوبر از قبیل سوسک برگخوار.Melasoma populi L، شته های گالمارپیچی Pemphigus spyrothecae Passerini، گال تاج خروسی P. vesicarius Passerini، گال کوزه ای P. borealis Passerini، پسیل صنوبر Camarotoscena fulgidipennis Loginova، کنه تارتنTetranychus urticae Koch ؛ و بیماری های فتیله نارنجی Cytospora chrysosperma (Persoon) و کلروز درجه اهمیت کمتر قرار گرفتند.
پایش آفات و بیماری های درختان صنوبر در کشور نشان داد که رویشگاه های این درختان وابستگی زیادی به منابع آبی در دسترس دارند، بروز خشکسالی و تنش آبی بیشترین تاثیر را در آسیب پذیری درختان صنوبر به آفات و بیماری ها داشته است.