رابطه بین احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی با شادکامی دانش آموزان شهر الوان

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین رابطه بین احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی با شادکامی بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع علمی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر و پسر شهر الوان تعداد ۱۰۸۰ نفر در سال تحصیلی ۱۳۹۹؛۱۴۰۰ بود که تعداد ۲۸۳ نفر با استفاده از جدول مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد؛ احساس پیوستگی آنتونوسکی و پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفت. در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین ابعاد احساس پیوستگی با شادکامی رابطه مثبت و معنادار و از بین ابعاد نارسایی هیجانی بین بعدهای ناتوانی در شناسایی هیجانات و ناتوانی در بیان احساسات با شادکامی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که احساس پیوستگی، شادکامی را به صورت مثبت و نارسایی هیجانی شادکامی را به صورت منفی پیشبینی میکند و از بین ابعاد احساس پیوستگی، بعدهای قابل درک بودن و کنترلپذیری به صورت مثبت قویترین پیشبینی کننده شادکامی و از بین ابعاد نارسایی هیجانی ناتوانی در شناسایی هیجانات به صورت منفی قوی ترین پیشبینی کننده شادکامی میباشد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که احساس پیوستگی پیشبینی کننده قویتری نسبت به نارسایی هیجانی برای شادکامی است و بطور کلی احساس پیوستگی بالا باعث شادی افراد می شود.

کلیدواژه ها:

احساس پیوستگی ، نارسایی هیجانی ، شادکامی.