مدل تخصیص و مکان یابی پناهگاه برای طرح تخلیه ساکنین شهر های ساحلی در هنگام وقوع سیل (مدل چند سطحی)

چکیده بلاها به دو گروه بلاهای حاصل دست انسان و بلاهای طبیعی دسته بندی می شوند. از اهداف اصلی مدیریت بحران و بلا کاهش خسارات وارده و حداقل سازی رنج و آزار شخصی و بهبود شرایط تا حد امکان می باشد. مقاله حاضر به بررسی برنامه ریزی تخلیه قبل از وقوع بلای سیل و طراحی مکانهای مطلوب پناهگاه جهت تخلیه سیل می پردازد. مسئله شامل رهبری (مقامات) است که تعیین کننده مکانهای پناهگاه برای حداقل سازی زمان تخلیه و چند پیرو (مهاجران) که قادر به انتخاب مقصد (پناهگاه) و مسیر منتهی به آن هستند، می باشد. در این مطالعه به منظور بررسی برنامه ریزی تخلیه قبل از وقوع بلا برای سیل، مدل تخصیص مکان جهت اجرای طرح تخلیه سیل پیشنهاد شده است. مدل پیشنهادی بعنوان یک مسئله برنامه ریزی دو سطحی با استفاده از الگوریتم ژنتیک فرمول بندی می شود که مسئله سطح بالایی، انتخاب پناهگاههای با حداقل زمان تخلیه و مسئله سطح پایین ترکیبی از مسائل توزیع و انتساب (CDA) می باشد. به منظور حل مسئله برنامه دو سطحی، روش حل مسئله ای مبتنی بر GA طراحی شده است. نتایج حاصل از بررسی ها نشان داد برنامه ریزی یکی از مهم ترین ابزارهای مورد استفاده در مدیریت بحران و بلا می باشد. انتخاب مکان پناهگاه و اثرات ناشی از محدوده ظرفیت در طرح تخلیه از اهمیت ویژه ای بخوردار است و هرچقدر ظرفیت پناهگاه موجود بیشتر شود تعداد پناهگاه های انتخابی و زمان کلی تخلیه کاهش خواهد یافت. همچنین هرگونه افزایش در میزان اشغال شدن وسیله نقلیه منجر به کاهش کل زمان تخلیه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، برنامه ریزی دو سطحی ، طرح تخلیه ، مدل تخصیص مکان